ՀՀ նախկին արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը նամակ է հղել Հայաստանում հավատարմագրված օտարերկրյա դեսպաններին, ինչպես նաև միջազգային մարդու իրավունքների կազմակերպություններին և հաստատություններին՝ ուշադրություն հրավիրելու Հայաստանում քաղբանտարկյալների մտահոգիչ վիճակի վրա և կոչ անելու նրանց միջամտել՝ հարցը ՀՀ իշխանությունների մոտ բարձրացնելու համար։
«Ձերդ Գերազանցություն,
Ես գրում եմ Ձեզ խորը մտահոգությամբ Հայաստանի՝ դեպի ավտորիտարիզմ արագ անկման վերաբերյալ և կոչ եմ անում անհապաղ և հրապարակայնորեն շփում Հայաստանի իշխանությունների հետ՝ երկրում քաղբանտարկյալների աճող թվի վերաբերյալ։
Ներկայումս ավելի քան երկու տասնյակ մարդ, այդ թվում՝ խորհրդարանի անդամներ, ընդդիմության առաջնորդներ, քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչներ, գործարարներ և Հայ Առաքելական Եկեղեցու երկու բարձրաստիճան հոգևորականներ, կալանքի տակ են ոչ թե որևէ հավաստիորեն ապացուցված հանցագործության, այլ կառավարության քաղաքականության հետ անհամաձայնություն հայտնելու համար։ Նրանց երկարատև նախնական կալանքը, հաճախ առանց համոզիչ իրավական հիմքերի, ակնհայտ խախտում է ինչպես Հայաստանի օրենսդրության, այնպես էլ մարդու իրավունքների միջազգային չափանիշների։
Սա մեկուսացված դեպք չէ։ Այն արտացոլում է քաղաքական բռնաճնշումների միտումնավոր և համակարգված արշավ։ Հայաստանի դատական համակարգը գնալով ավելի ու ավելի է անցնում գործադիր իշխանության վերահսկողության տակ։ Հաստատությունները, որոնք նախկինում աջակցություն էին ստանում արևմտյան գործընկերների կողմից ժողովրդավարական կառավարումը ամրապնդելու համար, այժմ օգտագործվում են որպես զենք քննադատների դեմ։ Լրատվամիջոցները, չնայած ձևականորեն ազատ են, բախվում են քաղաքական և ֆինանսական ճնշման աճի։ Անկախ քաղաքացիական հասարակությունը կրճատվում է։ Եվ, թերևս, ամենաանհանգստացնողն այն է, որ Հայ Առաքելական Եկեղեցին թիրախավորվում է՝ ձերբակալությունների, հրապարակային զրպարտության և բյուրոկրատական հետապնդումների միջոցով, ինչը սպառնում է ոչնչացնել մեր հասարակության հենց քաղաքակրթական հիմքը։
Չնայած այս ամենին՝ ձեզանից շատերը լռությունը կամ ռազմավարական երկիմաստությունը նախընտրել են սկզբունքային դիրքորոշման փոխարեն։ Այսօր Հայաստանի ենթադրյալ «ժողովրդավարական դիմադրողականության» վերաբերյալ շարունակական հրապարակային գովասանքը կարող է միայն խրախուսել հետագա ճնշումները։
Ահա թե ինչու ես կոչ եմ անում ձեզ հրապարակային և համատեղ հայտարարություն անել Հայաստանում քաղբանտարկյալների հարցի վերաբերյալ։ Հարցը ուղղակիորեն բարձրացրեք իշխանությունների հետ, արեք պաշտոնական հայտարարություններ և քննարկեք ժողովրդավարության աջակցության ծրագրերը դատական անկախության, պատշաճ դատավարության և քաղաքական բազմակարծության ոլորտներում կոնկրետ արդյունքների հետ կապելու հնարավորությունը։
Գործելու ժամանակը հիմա է, նախքան մի ամբողջ սերնդի համար Հայաստանը վերջնականապես կկորցնի ժողովրդավարական լինելու հույսը, որը մի ժամանակ ուներ։ Ես անկեղծորեն խնդրում եմ ձեզ լուռ չմնալ»։
